Van Arzua naar Santiago de Compostella
Door: Toon
Blijf op de hoogte en volg Toon en Romano
29 September 2012 | Spanje, Santiago de Compostella
Aan mij om na het mooie verslag van Romano, de laatste twee etappes op te tekenen. Na de eerste kilometers bleek al dat deze etappes sterk zullen verschillen van de anderen, enerzijds omdat we nu samen zullen lopen met de vele peregrinos die de camino Francesca of Primitovo gevolgd hebben. Maar nog veel meer omdat er ook vele flapdrollen blijken te zijn die alleen de laatste honderd kilometer lopen, waarbij hun rugzakken per busje van gereserveerde Albergue naar Albergue wordt vervoerd en die, nadat ze overal een stempel op hun pelgrimspaspoort hebben laten zetten, dan denkelijk thuis vol trots het Credential tonen, als bewijs dat ze de camino gelopen hebben! Wij hebben zelden zoveel idioten gezien die bij elke gele pijl of caminowijzer op de foto gingen, met geweldige rugzakken, volgehangen met schelpen en andere prullaria ! Ze jatten zelfs de keramieken kilometeraanduidingen van de camiowegwijzers, schande! Wel big business voor een paar slimme Spanjaarden, want de prijzen voor die " reizen " liegen er niet om. Wij hadden in elk geval het gevoel dat we in de vierdaagse liepen, tussen een peloton van debielen met proefverlof. Één parade van dikke konten, lovehandels, fancyfair kleding en samen liedjes zingen. Hoe krijg je ze bij elkaar!
In elk geval, wij waren zoals gewoonlijk op tijd op en na een ontbijtje, waarbij we onze Escargot's nog even geknuffeld hebben, hebben we Der Manfred opgepikt en zijn we in schemering aangekuierd, lekker op ons gemakkie, lekker weer, mooie wegen , geen grote bulten met maar een kleine twintig kilometer voor de boeg. Manfred had het in het begin koud, dus Romano leende hem zijn handschoenen en de Escargots waren al vooruit aldus Manfred. Ze waren hem blijkbaar gepasseerd toen hij op ons stond te wachten, hard lopend achter eine schöne Frau aan. Wij konden ons er niks bij voorstellen, maar Manfred bleef beweren dat ze hard liepen. Halverwege haalden we ze weer in, terwijl ze, samen met de rugzakken om, midden op het pad stil stonden om te rusten. Ze kijken daarna gelijktijdig naar links en rechts en lopen dan gelijktijdig aan. Het zijn volgens ons de enige Fransen die aan slow motion synchroon wandelen doen! Uiterst komisch. Ze zijn overigens ook geweldig aardig! Twee kilometer voor Pedrouzo, ons reisdoel voor vandaag, troffen we tot onze verbazing middenin het bos een touristenbureau aan. Al gauw bleek dat het met name denk ik, door de al eerder genoemde flapdrollen, zeer lastig was om een slaapplaats te vinden. Uiteindelijk lukte het de aardige consulent om twee kamers te vinden, weliswaar iets buiten het dorp, maar een metertje meer of minder, och. De kamers bleken prima, echter de tweepersoonkamer had maar een bed en dat was ook nog niet al te breed. Nou is Romano wel aardig en zijn we allebei ietwat smaller geworden, maar nee, stel dat we beide in bed tegelijkertijd tijd automatisch loopbewegingen gaan maken of zo, neeje! Ergens anders kijken dus. Nou dus niet, allen maar completo, completo. Manfred, die we al geadviseerd hadden toch de eenpersoonskamer te nemen, werd steeds wanhopiger. Uiteindelijk besloot hij dan toch te blijven, maar of oude kamer er nog wel zou zijn? Hij wilde eerst bellen, zijn telefoon deed het niet, de mijne kreeg geen verbinding en de Spanjaarden die hij verzocht te bellen begrepen hem niet. Manfreds stressdrempel was blijkbaar erg laag, hij werd boos , raakte oververhit, zei verdamd noch mahl, maar uiteindelijk kwam het voor elkaar tot ieders grote opluchting. Manfred ging " aufs Zimmer " en Romano en ondergetekende besloten door te lopen. Het was per slot mooi weer, onze benen waren nog in orde en komt tijd komt raad, kortom het onbeperkte vertrouwen van de ware peregrino, dat er wel voor ons gezorgd werd. Na een uurtje stappen, een teenritueelpauze en het nuttigen van wat brood, liepen we zomaar tegen een prachtig hotel aan, dat ook nog een dubbele kamer beschikbaar had. Super de luxe bedden, mooie badkamer, niet te duur, genoeg wijn en lekker eten. Het moge duidelijk zijn dat wij inmiddels boven behoorlijk wat krediet opgebouwd hebben.
Er was een klein minpuntje. Bij het aperitief troffen we een Nederlandse peregrino die vanuit Nederland naar Santiago was gelopen, vier maanden lang met rugzak en mondharmonica! Ga er maar aan staan, hij was zeventien kilo afgevallen, geweldig! Hij werd opgehaald door zijn vrouw en een huisvriend en die had een telefoon waarover ik een opmerking maakte. Vervolgens begon die aan tafel aan Romano uit te leggen waarom hij voor die bepaalde telefoon gekozen had, zo'n klein half uurtje aan een stuk, zonder adem te halen. Nou is onze Romano normaal het geduld zelve ( poehhoe! ) maar ik heb hem al die tijd niet aan durven kijken, kon ook niet want mijn buurman wilde alle filmpjes die hij in vier maanden genomen had laten zien. Was me dat schrikken! Romano is de hele nacht onrustig gebleven!
Van Amenal naar Santiago de Compostela.
Na lekker ontbijtje en haartjes kammen bij zonsopgang weer de file in voor de laatste kilometers. Op het eerste terrasje koffie en wifi, iPadje aan en Romano meteen boeking.commen om kamer te reserveren in Santiago. Met enig geharrewar kwam het voor elkaar, prima kamer, middenin de oude stad met twéé bedden natuurlijk.
Aan zo'n maatje heb wat, toch?
Anders had er wellicht zo'n fotomodel in onze kamer gezeten.
De route was een echt feestelijk, mooi weer, veel terrasjes, oude bekenden en af en toe een klein bultje om warm te blijven. Ondanks al dat getreuzel zaten we om één uur in Santiago op een klein terrasje in zon met een Cerveza con Limon, met de rugzakken naast de stoel, te kijken naar de voorbijkomende massa.
Onze kamer is geweldig, middenin de stad, achter de kathedraal, mooie erker met zitje en uitzicht op een parkje en het oude seminarie. Kan niet beter, alles op loopafstand.
Inmiddels door de stad geslenterd, kathedraal bezocht natuurlijk en de dingen gedaan die pelgrims doen. Gezien de enorme rij voor het Bureau del Peregrino besluiten we dat morgenvroeg maar te regelen, als de volgende busladingen nog aan het lopen zijn, wij zijn niet zo rijstaanderig. (raar woord als je het zo ziet staan eigenlijk ).
In Santiago de Compostela, zaterdag 29 september.
Was vanmorgen beetje raar. Opstaan terwijl het licht is en niet meteen je rugzak pakken, je voeten " gehwohlen" en aanwandelen. In plaats daarvan onze nette kleren aangetrokken, naar een barretje gekuierd voor koffie con leche en bocadillas, lekker maar raar. Werd er ook een beetje weemoedig van, dat rondsjouwen zullen we best missen, de leuke uitzichten, de rotte bulten, de opbloeiende kameraadschappen in de Albergues en het caminogevoel.
Deze morgen onze bewijzen van goed gedrag gehaald, geen lange rij, het pelgrimsmuseum bezocht en natuurlijk deelgenomen aan de Pelgrimsmis in de grote kathedraal. We zijn er samen naartoe gezweefd, wat wil je, we zijn hartstikke licht met zo'n zieltje zonder zonden! Scheelt enorm!
De dienst was Indrukwekkend met al die mensen en wat gaat dat wierookvat hard en hoog.
Vanmiddag gaan we voor jullie allen natuurlijk nog een paar kaarsjes branden, we kunnen per slot van rekening nu boven een potje breken!
Romano en ik sluiten hiermee onze lange en geweldige tocht af . Zo dadelijk plaatsen we dit en de laatste foto' s op de site.
Dank voor jullie meelezen en meeleven en tot over een paar dagen. We hebben het thuisfront en iedereen toch wel gemist. Het is tijd om naar huis te komen.
Groet en knuffels voor ieder die ze hebben wil,
Toon & Romano.
In elk geval, wij waren zoals gewoonlijk op tijd op en na een ontbijtje, waarbij we onze Escargot's nog even geknuffeld hebben, hebben we Der Manfred opgepikt en zijn we in schemering aangekuierd, lekker op ons gemakkie, lekker weer, mooie wegen , geen grote bulten met maar een kleine twintig kilometer voor de boeg. Manfred had het in het begin koud, dus Romano leende hem zijn handschoenen en de Escargots waren al vooruit aldus Manfred. Ze waren hem blijkbaar gepasseerd toen hij op ons stond te wachten, hard lopend achter eine schöne Frau aan. Wij konden ons er niks bij voorstellen, maar Manfred bleef beweren dat ze hard liepen. Halverwege haalden we ze weer in, terwijl ze, samen met de rugzakken om, midden op het pad stil stonden om te rusten. Ze kijken daarna gelijktijdig naar links en rechts en lopen dan gelijktijdig aan. Het zijn volgens ons de enige Fransen die aan slow motion synchroon wandelen doen! Uiterst komisch. Ze zijn overigens ook geweldig aardig! Twee kilometer voor Pedrouzo, ons reisdoel voor vandaag, troffen we tot onze verbazing middenin het bos een touristenbureau aan. Al gauw bleek dat het met name denk ik, door de al eerder genoemde flapdrollen, zeer lastig was om een slaapplaats te vinden. Uiteindelijk lukte het de aardige consulent om twee kamers te vinden, weliswaar iets buiten het dorp, maar een metertje meer of minder, och. De kamers bleken prima, echter de tweepersoonkamer had maar een bed en dat was ook nog niet al te breed. Nou is Romano wel aardig en zijn we allebei ietwat smaller geworden, maar nee, stel dat we beide in bed tegelijkertijd tijd automatisch loopbewegingen gaan maken of zo, neeje! Ergens anders kijken dus. Nou dus niet, allen maar completo, completo. Manfred, die we al geadviseerd hadden toch de eenpersoonskamer te nemen, werd steeds wanhopiger. Uiteindelijk besloot hij dan toch te blijven, maar of oude kamer er nog wel zou zijn? Hij wilde eerst bellen, zijn telefoon deed het niet, de mijne kreeg geen verbinding en de Spanjaarden die hij verzocht te bellen begrepen hem niet. Manfreds stressdrempel was blijkbaar erg laag, hij werd boos , raakte oververhit, zei verdamd noch mahl, maar uiteindelijk kwam het voor elkaar tot ieders grote opluchting. Manfred ging " aufs Zimmer " en Romano en ondergetekende besloten door te lopen. Het was per slot mooi weer, onze benen waren nog in orde en komt tijd komt raad, kortom het onbeperkte vertrouwen van de ware peregrino, dat er wel voor ons gezorgd werd. Na een uurtje stappen, een teenritueelpauze en het nuttigen van wat brood, liepen we zomaar tegen een prachtig hotel aan, dat ook nog een dubbele kamer beschikbaar had. Super de luxe bedden, mooie badkamer, niet te duur, genoeg wijn en lekker eten. Het moge duidelijk zijn dat wij inmiddels boven behoorlijk wat krediet opgebouwd hebben.
Er was een klein minpuntje. Bij het aperitief troffen we een Nederlandse peregrino die vanuit Nederland naar Santiago was gelopen, vier maanden lang met rugzak en mondharmonica! Ga er maar aan staan, hij was zeventien kilo afgevallen, geweldig! Hij werd opgehaald door zijn vrouw en een huisvriend en die had een telefoon waarover ik een opmerking maakte. Vervolgens begon die aan tafel aan Romano uit te leggen waarom hij voor die bepaalde telefoon gekozen had, zo'n klein half uurtje aan een stuk, zonder adem te halen. Nou is onze Romano normaal het geduld zelve ( poehhoe! ) maar ik heb hem al die tijd niet aan durven kijken, kon ook niet want mijn buurman wilde alle filmpjes die hij in vier maanden genomen had laten zien. Was me dat schrikken! Romano is de hele nacht onrustig gebleven!
Van Amenal naar Santiago de Compostela.
Na lekker ontbijtje en haartjes kammen bij zonsopgang weer de file in voor de laatste kilometers. Op het eerste terrasje koffie en wifi, iPadje aan en Romano meteen boeking.commen om kamer te reserveren in Santiago. Met enig geharrewar kwam het voor elkaar, prima kamer, middenin de oude stad met twéé bedden natuurlijk.
Aan zo'n maatje heb wat, toch?
Anders had er wellicht zo'n fotomodel in onze kamer gezeten.
De route was een echt feestelijk, mooi weer, veel terrasjes, oude bekenden en af en toe een klein bultje om warm te blijven. Ondanks al dat getreuzel zaten we om één uur in Santiago op een klein terrasje in zon met een Cerveza con Limon, met de rugzakken naast de stoel, te kijken naar de voorbijkomende massa.
Onze kamer is geweldig, middenin de stad, achter de kathedraal, mooie erker met zitje en uitzicht op een parkje en het oude seminarie. Kan niet beter, alles op loopafstand.
Inmiddels door de stad geslenterd, kathedraal bezocht natuurlijk en de dingen gedaan die pelgrims doen. Gezien de enorme rij voor het Bureau del Peregrino besluiten we dat morgenvroeg maar te regelen, als de volgende busladingen nog aan het lopen zijn, wij zijn niet zo rijstaanderig. (raar woord als je het zo ziet staan eigenlijk ).
In Santiago de Compostela, zaterdag 29 september.
Was vanmorgen beetje raar. Opstaan terwijl het licht is en niet meteen je rugzak pakken, je voeten " gehwohlen" en aanwandelen. In plaats daarvan onze nette kleren aangetrokken, naar een barretje gekuierd voor koffie con leche en bocadillas, lekker maar raar. Werd er ook een beetje weemoedig van, dat rondsjouwen zullen we best missen, de leuke uitzichten, de rotte bulten, de opbloeiende kameraadschappen in de Albergues en het caminogevoel.
Deze morgen onze bewijzen van goed gedrag gehaald, geen lange rij, het pelgrimsmuseum bezocht en natuurlijk deelgenomen aan de Pelgrimsmis in de grote kathedraal. We zijn er samen naartoe gezweefd, wat wil je, we zijn hartstikke licht met zo'n zieltje zonder zonden! Scheelt enorm!
De dienst was Indrukwekkend met al die mensen en wat gaat dat wierookvat hard en hoog.
Vanmiddag gaan we voor jullie allen natuurlijk nog een paar kaarsjes branden, we kunnen per slot van rekening nu boven een potje breken!
Romano en ik sluiten hiermee onze lange en geweldige tocht af . Zo dadelijk plaatsen we dit en de laatste foto' s op de site.
Dank voor jullie meelezen en meeleven en tot over een paar dagen. We hebben het thuisfront en iedereen toch wel gemist. Het is tijd om naar huis te komen.
Groet en knuffels voor ieder die ze hebben wil,
Toon & Romano.
-
29 September 2012 - 16:57
Bart:
Proficiat heren. Heel goed gedaan en zo te lezen vol goede zin en plezier.
We zijn trots op jullie.
Tot volgende week.
Bart en Leontien -
29 September 2012 - 17:29
Gijs Dogo Lid.:
Gefeliciteerd heren met jullie enorme prestatie. Maar of jullie God hiermee in de toekomst rekening mee zal houden is twijfelachtig. Kijk maar wat onze Floris is overkommen. Moet nu 6 weken plat. Ook hij heeft zo`n tocht gemaakt, wellis waar met de fiets. Misschien is dat het verschil wel.
Tot bij de Bosche bollen wedstrijd van onze Jan.
Gr. Gijs. -
29 September 2012 - 17:31
Jos En Gerry:
Beste Toon en Romano,
Proficiat met het behalen van het einddoel. Jacobus heeft geduldig zitten wachten boven het altaar op jullie komst. We nemen aan dat jullie hem ook geknuffeld hebben, hetgeen elke pelgrim behoort te doen uit dankbaarheid dat de tocht goed is verlopen zonder al te veel ongemakken etc.
Jullie hebben aardig wat metertjes geklommen en gedaald. Jullie zullen best wel eens die heuvels vervloekt hebben, doch jullie verhaal lezend zal dat snel vergeten zijn.
Het credential is eigenlijk het leukste aandenken aan de tocht. De compostella is hopelijk in het latijn opgemaakt, omdat jullie als gelovigen de tocht hebben gemaakt. Nu met jullie bekenden lekker naborrelen, adressen uitwisselen voor emails en foto's en dan welverdiend naar huis. We zijn bijzonder benieuwd naar jullie ervaringen. Mannen, goede reis terug en bedankt voor jullie leuke verhalen.
Jos en gerry -
29 September 2012 - 17:44
Piet & Sophie:
Hoi Toon - Romano, helden proficiat, super prestatie, zelf wij voelen onze zieltjes verlichten. Geniet nog van enkele mooie momenten en een voorspoedige reis richting thuisfront. We zullen de mooie verhalen wel gaan missen , was net of we een beetje meeliepen.
Groet en tot ziens. Piet & Sophie -
29 September 2012 - 17:47
Corn:
van harte proficiat! -
29 September 2012 - 17:52
Leontien:
Heren, super gedaan. Proficiat en voor jullie dikke knuffels terug.
Leontien -
29 September 2012 - 18:55
Arie Kruijssen:
Bijna heiligen, weer een leuk en ontspannen verslag van een toch af en toe barre tocht.
Ik zie "hem daarboven" al stiekem glimlachen. Hij wel.
Groetjes, Arie -
29 September 2012 - 19:04
Janny Heijstee:
Hallo lieve jongens,
Ik heb genoten van alle smakelijke verhalen omtrent jullie enerverende wandelreis.
Met enige verbazing heb ik me afgevraagd: waar halen ze de energie vandaan om dit allemaal zo kleurrijk op papier te zetten, en dat na zo'n dagelijkse krachtsinspanning, waarna je toch toe bent aan een welverdiende rust in een twijfelaar of gescheiden bedden alvorens genoten te hebben van een Cerveza con Limon en zo nu en dan van een overheerlijke maaltijd. Nogmaals ik heb gesmuld van de genoeglijke verhalen van jullie beiden!!
Proficiat met het behalen van de eindstreep! Ik vind het "retenknap"!!
Lieve groeten Jans
-
29 September 2012 - 20:27
Trees:
Hé Peregrino's,
Chapeau, wat een geweldige prestatie, en nu niet net doen of het niks was, weet zelf nog goed uit eigen ervaring (weliswaar met de fiets), hoe blij ik was bij de kathedraal aan te zijn gekomen.
Hoe was de pelgrimsmis? Weer kippevelwerk bij het zien van al jullie mede-Peregrino's, het zwaaien van het enorme wierookvat?
Nog ff naar Finestère wellicht, nog wat ronddolen in de omgeving van S de C, op jullie gemakje, niets meer hoeven, alleen maar lekker genieten. En dan dinsdag hop naar de luchthaven, lekker per bus of taxi, en dan als de wiedeweerga naar huis. Het wordt zo langzamerhand tijd. Vijf weken was toch wel erg lang.
Zie uit naar jullie terugkeer,
Groetjes Trees -
29 September 2012 - 22:22
Cees:
Petje af heren, complimenten -
29 September 2012 - 22:22
Cees:
Petje af heren, complimenten -
30 September 2012 - 01:06
Diny V.d.Meijden:
PROFICIAT !!!!! Wat een prestatie !!! Ik vind het ontzettend knap wat jullie gedaan hebben, wat een !!!!
uithoudingsvermogen. Ik hoop dat de aankomst in Compostella aan jullie verwachtingen voldaan heeft, dat hebben jullie zeker verdiend ! Nu zijn alle ontberingen snel vergeten, maar ik kijk er naar uit, om ze volgende week nog eens te horen. Dan live ! Het wordt inderdaad tijd dat jullie naar huis komen, het is mooi geweest.
Geniet nog van jullie laatste dagen in Spanje, als maatjes. Neem afscheid van je collega's peregrino's en
dan begin maar weer aan Lieshout en Rooi te denken. Veel liefs en groetjes en tot dinsdag. Diny
-
30 September 2012 - 01:06
Diny V.d.Meijden:
PROFICIAT !!!!! Wat een prestatie !!! Ik vind het ontzettend knap wat jullie gedaan hebben, wat een !!!!
uithoudingsvermogen. Ik hoop dat de aankomst in Compostella aan jullie verwachtingen voldaan heeft, dat hebben jullie zeker verdiend ! Nu zijn alle ontberingen snel vergeten, maar ik kijk er naar uit, om ze volgende week nog eens te horen. Dan live ! Het wordt inderdaad tijd dat jullie naar huis komen, het is mooi geweest.
Geniet nog van jullie laatste dagen in Spanje, als maatjes. Neem afscheid van je collega's peregrino's en
dan begin maar weer aan Lieshout en Rooi te denken. Veel liefs en groetjes en tot dinsdag. Diny
-
30 September 2012 - 10:01
Theo Van De Kerkhof:
Felicidades! Bien Hecho! Camino Finito!
We waren zelf onderweg, en hebben jullie reis met "onderbrekingen" vervolgd. Het was een hele stevige Camino, maar zo te lezen ook een met mooie momenten. Zoals jullie weten kennen we het gevoel om het plein op te lopen, en je bewijs te halen.Daarna een koffie en genieten van de zon en kijken naar alle andere Caminantes.
Van Elena en mij een hartstkke vediende pluim. Genier er nog effe van. Zien jullie gauw
Theo -
30 September 2012 - 10:02
Joop:
Goedemorgen Toon en Romano
Geweldig dat jullie je doel hebben berijkt,heb genoten van jullie verhalen en foto's.
wens jullie een goede reis terug en tot ziens.
Joop -
30 September 2012 - 18:33
Paula En Bert:
Holla peregrinos,
De klus is geklaard, jullie hebben het einddoel bereik, fantástico
Wij hebben genoten van jullie verslag en natuurijk van alle foto's. Nu is het tijd om naar huis te gaan. Goede reis, Bienvenido a casa
-
30 September 2012 - 19:29
Larissa:
Felicidades!!! Fantastische prestatie en tegelijkertijd een prachtige ervaring rijker! Nu nog een goede terugreis! Tot snel, Larissa -
01 Oktober 2012 - 09:21
Simone:
Gefeliciteerd met jullie topprestatie ! Fantastisch gedaan ! Ik zal jullie smeuige verhalen missen, maar zal weer blij zijn met de terugkeer naar huis. Goede reis en tot snel ! Veel liefs xxx -
01 Oktober 2012 - 10:55
Jan D Gr:
Geweldig Toon Romano Gefelicteerd met jullie prestatie trots op jullie.
Jan -
01 Oktober 2012 - 12:43
René :
Goeden middag Toon en Romano.
Gefeliciteerd met de geleverde prestatie. Geniet nog even voor dat de terugreis begint. Ook ik zal jullie smeuïge verhalen missen. Een goede reis en een behouden thuiskomst.
René -
03 Oktober 2012 - 13:12
Mario En Els:
Hoi Toon(?) en Romano, van harte gefeliciteerd met jullie prestatie. Je bent nu dus net terug in Rooi (3 okt)
We horen het hele (verkorte versie)verslag wel eens onder het genot van een wijntje. -
05 Oktober 2012 - 14:16
Wim Scheffers:
Mannen
Bij terugkomst van vakantie heb ik jullie reisverslagen in 1 ruk uitgelezen. Ik heb er maar 1 woord voor:
Respect!!
Voor het lopen, klimmen, schrijven, afzien, genieten, humor etc etc.
Maar vooral voor jullie kamaraadschap tijdens jullie tocht, dat druipt er vanaf!!
Welkom thuis en gedenk de belangrijkste waarde van de Rooms- Katholieken:
De biecht en de boetedoening zijn uitgevonden als excuus voor het zondigen.
Rein van geest ligt er dus weer een hoop pret voor jullie in het verschiet!!
Geniet ervan na thuiskomst en tot zondag
-
30 Oktober 2012 - 14:33
Manfred:
Gut gemacht, Jungs. Manfred -
30 Oktober 2012 - 17:29
Theo Roche (zwager Jos V Kemenade ):
Heel mooi gedaan en een prachtige afsluiting waar iedereen die in je gedachte is ook van mee kan profiteren.
Ik ga mogelijk over een paar maanden de FUT in en krijg wel zin in zoiets, maar dan op de fiets lopen is voor mij geen optie.
Ik hoor de details wel een keer.
Proficiat jongens.
MVG Theo Roche
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
