Van Asturië naar Galicië
Blijf op de hoogte en volg Toon en Romano
21 September 2012 | Spanje, Vilalba
Van Asturië naar Galicië.
Zondag 16 september.
Met veel plezier verlaten we de Alberque in Avilés, te groot en het voelde niet prettig. Het stadje was overigens fantastisch, erg leuk gerestaureerd oud centrum, prima onderhouden en gezellig druk. Bij binnenkomst liepen we al meteen tegen een trouwerij aan met veel sjiek en doedelzakspelers. Leken wel Schotten compleet met korte rokjes.
De route het stadje uit was klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Als je op de hoogteprofielen kijkt, denk je dat moet niet kunnen, maar als je van zeeniveau naar 200 meter gaat ga je eerst naar 100 dan wer naar 25 , dan weer naar 150 enz. Uiteindelijk kom je dan helemaal plat boven, je wordt gewoon over elke bult omhoog en omlaag geleid, de eikels. De route voerde deels langs de kust met prachtige vergezichten, zeer de moeite.
s'Avonds slapen we als baby's. De Alberque in Muros de Nalón, een stadje dat aan zee en de monding van de ria Malon ligt, waar we na uren stappen met en gemiddelde snelheid van 3 km per uur belanden, is een aangename verrassing. Leuk gebouw, leuke ligging, prima. Ook het stadje was leuk, leuke terrasjes, prima eten voor weinig en gezellig. We ontmoeten hier weer een oude bekende, Manfred uit Aachen, die een ontstoken vinger heeft. Gaat inmiddels beter, alhoewel het ding nog steeds strak in het verband eigenwijs vooruit steekt. In de herberg is het een bont gezelschap, sommigen kennen we al.
We treffen Franse meiden, Poolse Mienen, vrouwtjes uit Duitsland, een Braziliaan, Canadezen, Spanjaarden die met de fiets zijn, Ieren en Engelsen. Plus onze Koreaanse wandelmaat Kim die ergens een Japans vriendinnetje opgeduikeld heeft. Waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar. Alles koeterwaalt door elkaar, in allerlei taalcombinaties en met handen en voeten.
Ook wordt er van alles geleend, batterijladers, naalden, je hebt er geen idee van. Sommigen koken ook hun eigen potje, er worden kleren gewassen, dingen gerepareerd , was gedroogd en knijpers geleend. Soort middeleeuwse markt. Om toen uur gaat het licht uit, om 7.30 s' morgens maakt iemand het weer aan. Een groot deel van de familie is dan al vertrokken, sommigen kuieren al om een uur of zes in het donker aan. Het is maar waar je zin in hebt! Wij gaan niet meer in het donker, je breekt je nek op die geitenpaadjes bergop.
Via Soto de Luiña, Luarca, Navia en À Carida zijn we vandaag, woensdag 19 September, via Fiqueras een plaats aan de monding van de Eo, de grensrivier tussen Cantabrië en Galicië, die een prachtige delta vormt. Via het oversteken van een enorme brug in Ribadeo in Galicië aangekomen. We hebben de pijp uit, de route was op een paar bulten na, stom vervelend, veel verharde wegen of brede puinpaden, eindeloze maisvelden zoals bij ons thuis in Brabant. Het stonk er zelfs hetzelfde. Gisteren het laatste stuk ook al, de rest van de dag hebben we door enorme Eucalyptusbossen gehobbeld over smalle paadjes, met af en toe een pueblo, dat is Spaans voor een gehucht waar de wereld ophoudt, je niks te drinken kunt krijgen en alle honden als gekken tekeer gaan omdat ze aan een te zware ketting liggen. Ons Trees zou zeggen, hier mogen ze mij nog niet eens begraven! We maken zo wel kilometers, vandaag ruim 35 , maar je krijgt wel warme voetzolen van steeds dezelfde tred. Geef ons maar geitepaadjes en droge beekjes, is in elk geval lollig! In Navia, dat ook al aan een een prachtige baai ligt, de voorlaatste stop gingen we na het tapassen,zoals gebruikelijk een menuutje eten. We bestellen het Menu del Dia, dit bestaat bijna overal uit 3 gangen, brood, wijn en water en soms nog koffie en is goed en eenvoudig. Kost tussen
de 9 en de 12 €. Krijgen we me daar toch mooi bestek, gereedschap en grote wijnglazen en een werkelijk prima maaltijd. We hebben er foto's van gemaakt, dus lijk zelf maar als je belangstelling hebt. Was echt te gek.
Het kostte overigens voor 2 all- in 18€.
Gul als we zijn hebben we er 20 van gemaakt!
Vanmorgen zijn we bij dageraad uit Ribadeo vertrokken, met prachtig weer. We zijn gisteren de grens tussen het oude vorstendom Asturië en Galicië overgestoken, tegelijk met de brug, hier blijven we in tot Santiago.
Zoals ik al schreef waren de laatste dagen een beetje saai, nou dat is vandaag wel rechtgezet. De route was overweldigend. Mooie uitzichten, prachtige paden en wegen, steile hellingen waar geen end aan kwam, nergens een plaats waar je iets kon drinken, ouderwets afzien en genieten dus. Om halfvier waren we, na 7,5 uur in Lourenza, waar we nat en uitgeteld van de hitte de Refugio inrolden.
Nu zitten we gedoucht en gelaafd in een kroegrestaurant kijkend naar een enorme TV waar voetbal op is, aan de koffie een begin de maken met het verteren van de maaltijd. Over halfuurtje naar bed en pitten. Zalig! Van Lourenza naar Abadin , vrijdag 21 september
Vandaag verlaten we de vallei van de rivier de Eo, en lopen via Mondoñedo naar Abadin, een afstand van ruim 26 km. We vertrekken om kwart voor 8, lopen echter al meteen verkeerd en zijn om 8 uur weer op ons uitgangspunt, kilometertje extra dus. Meteen gaat het steil omhoog en zo blijft het. Het is een prachtige route, mooi weer, zon en licht windje, met prachtige vergezichten, echt geweldig. Mondoñedo is een plaatje van een stadje, in de late middeleeuwen was dit een belangrijke stad in Galicië, en heeft de Spaanse koning hier voor de kerk Pardo de Cela, laten onthoofden, die de aanvoerder het symbool was van de laatste weerstand tegen de central regering in Madrid. Zo ging dat vroeger, niks heropvoeding en zo, liggen, kop eraf, probleem opgelost. Bloedig volkje die Spanjaarden.
Volgens ons gidsje is dit de zwaarste etappe van het Gallicische deel van de Camino del Morte, nou dat kan kloppen, eerst naar 175 meter, niet in een keer natuurlijk maar op en af, en vervolgens naar 550 meter, dat laatste was ruim 4 uur klimmen. En precies als we een steil stuk hadden veegde iemand de wolken weg en zette de zon aan, speciaal voor mij denk ik. Heb nu ook boete gedaan voor alle toekomstige zondetjes ook, zit gebeiteld. Om half vijf liepen we Abadin binnen, ik voor het eerst zonder water, twee liter meegenomen en onderweg niks te vinden, de paar dorpjes waar we door kwamen waren prachtig maar de bewoners hadden zich waarschijnlijk verstopt, niemand gezien. Zit nu lekker gedoucht met een Cervaza con limon, bij te komen en dit neer te tikken. Kan de oorspronkelijke letters niet meer vinden. We hebben wifi gevonden, dus jullie kunnen weer effe bijleren.
Groet, ook namens Romano en dank voor de belangstelling.
P.S voor iedereen die nieuwsgierig is vandaag 23 september zijn we in Baamonde, tot Santiago is het nog 104 kilometer. Wij verwachten daar vrijdag aan te komen.
Zondag 16 september.
Met veel plezier verlaten we de Alberque in Avilés, te groot en het voelde niet prettig. Het stadje was overigens fantastisch, erg leuk gerestaureerd oud centrum, prima onderhouden en gezellig druk. Bij binnenkomst liepen we al meteen tegen een trouwerij aan met veel sjiek en doedelzakspelers. Leken wel Schotten compleet met korte rokjes.
De route het stadje uit was klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Als je op de hoogteprofielen kijkt, denk je dat moet niet kunnen, maar als je van zeeniveau naar 200 meter gaat ga je eerst naar 100 dan wer naar 25 , dan weer naar 150 enz. Uiteindelijk kom je dan helemaal plat boven, je wordt gewoon over elke bult omhoog en omlaag geleid, de eikels. De route voerde deels langs de kust met prachtige vergezichten, zeer de moeite.
s'Avonds slapen we als baby's. De Alberque in Muros de Nalón, een stadje dat aan zee en de monding van de ria Malon ligt, waar we na uren stappen met en gemiddelde snelheid van 3 km per uur belanden, is een aangename verrassing. Leuk gebouw, leuke ligging, prima. Ook het stadje was leuk, leuke terrasjes, prima eten voor weinig en gezellig. We ontmoeten hier weer een oude bekende, Manfred uit Aachen, die een ontstoken vinger heeft. Gaat inmiddels beter, alhoewel het ding nog steeds strak in het verband eigenwijs vooruit steekt. In de herberg is het een bont gezelschap, sommigen kennen we al.
We treffen Franse meiden, Poolse Mienen, vrouwtjes uit Duitsland, een Braziliaan, Canadezen, Spanjaarden die met de fiets zijn, Ieren en Engelsen. Plus onze Koreaanse wandelmaat Kim die ergens een Japans vriendinnetje opgeduikeld heeft. Waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar. Alles koeterwaalt door elkaar, in allerlei taalcombinaties en met handen en voeten.
Ook wordt er van alles geleend, batterijladers, naalden, je hebt er geen idee van. Sommigen koken ook hun eigen potje, er worden kleren gewassen, dingen gerepareerd , was gedroogd en knijpers geleend. Soort middeleeuwse markt. Om toen uur gaat het licht uit, om 7.30 s' morgens maakt iemand het weer aan. Een groot deel van de familie is dan al vertrokken, sommigen kuieren al om een uur of zes in het donker aan. Het is maar waar je zin in hebt! Wij gaan niet meer in het donker, je breekt je nek op die geitenpaadjes bergop.
Via Soto de Luiña, Luarca, Navia en À Carida zijn we vandaag, woensdag 19 September, via Fiqueras een plaats aan de monding van de Eo, de grensrivier tussen Cantabrië en Galicië, die een prachtige delta vormt. Via het oversteken van een enorme brug in Ribadeo in Galicië aangekomen. We hebben de pijp uit, de route was op een paar bulten na, stom vervelend, veel verharde wegen of brede puinpaden, eindeloze maisvelden zoals bij ons thuis in Brabant. Het stonk er zelfs hetzelfde. Gisteren het laatste stuk ook al, de rest van de dag hebben we door enorme Eucalyptusbossen gehobbeld over smalle paadjes, met af en toe een pueblo, dat is Spaans voor een gehucht waar de wereld ophoudt, je niks te drinken kunt krijgen en alle honden als gekken tekeer gaan omdat ze aan een te zware ketting liggen. Ons Trees zou zeggen, hier mogen ze mij nog niet eens begraven! We maken zo wel kilometers, vandaag ruim 35 , maar je krijgt wel warme voetzolen van steeds dezelfde tred. Geef ons maar geitepaadjes en droge beekjes, is in elk geval lollig! In Navia, dat ook al aan een een prachtige baai ligt, de voorlaatste stop gingen we na het tapassen,zoals gebruikelijk een menuutje eten. We bestellen het Menu del Dia, dit bestaat bijna overal uit 3 gangen, brood, wijn en water en soms nog koffie en is goed en eenvoudig. Kost tussen
de 9 en de 12 €. Krijgen we me daar toch mooi bestek, gereedschap en grote wijnglazen en een werkelijk prima maaltijd. We hebben er foto's van gemaakt, dus lijk zelf maar als je belangstelling hebt. Was echt te gek.
Het kostte overigens voor 2 all- in 18€.
Gul als we zijn hebben we er 20 van gemaakt!
Vanmorgen zijn we bij dageraad uit Ribadeo vertrokken, met prachtig weer. We zijn gisteren de grens tussen het oude vorstendom Asturië en Galicië overgestoken, tegelijk met de brug, hier blijven we in tot Santiago.
Zoals ik al schreef waren de laatste dagen een beetje saai, nou dat is vandaag wel rechtgezet. De route was overweldigend. Mooie uitzichten, prachtige paden en wegen, steile hellingen waar geen end aan kwam, nergens een plaats waar je iets kon drinken, ouderwets afzien en genieten dus. Om halfvier waren we, na 7,5 uur in Lourenza, waar we nat en uitgeteld van de hitte de Refugio inrolden.
Nu zitten we gedoucht en gelaafd in een kroegrestaurant kijkend naar een enorme TV waar voetbal op is, aan de koffie een begin de maken met het verteren van de maaltijd. Over halfuurtje naar bed en pitten. Zalig! Van Lourenza naar Abadin , vrijdag 21 september
Vandaag verlaten we de vallei van de rivier de Eo, en lopen via Mondoñedo naar Abadin, een afstand van ruim 26 km. We vertrekken om kwart voor 8, lopen echter al meteen verkeerd en zijn om 8 uur weer op ons uitgangspunt, kilometertje extra dus. Meteen gaat het steil omhoog en zo blijft het. Het is een prachtige route, mooi weer, zon en licht windje, met prachtige vergezichten, echt geweldig. Mondoñedo is een plaatje van een stadje, in de late middeleeuwen was dit een belangrijke stad in Galicië, en heeft de Spaanse koning hier voor de kerk Pardo de Cela, laten onthoofden, die de aanvoerder het symbool was van de laatste weerstand tegen de central regering in Madrid. Zo ging dat vroeger, niks heropvoeding en zo, liggen, kop eraf, probleem opgelost. Bloedig volkje die Spanjaarden.
Volgens ons gidsje is dit de zwaarste etappe van het Gallicische deel van de Camino del Morte, nou dat kan kloppen, eerst naar 175 meter, niet in een keer natuurlijk maar op en af, en vervolgens naar 550 meter, dat laatste was ruim 4 uur klimmen. En precies als we een steil stuk hadden veegde iemand de wolken weg en zette de zon aan, speciaal voor mij denk ik. Heb nu ook boete gedaan voor alle toekomstige zondetjes ook, zit gebeiteld. Om half vijf liepen we Abadin binnen, ik voor het eerst zonder water, twee liter meegenomen en onderweg niks te vinden, de paar dorpjes waar we door kwamen waren prachtig maar de bewoners hadden zich waarschijnlijk verstopt, niemand gezien. Zit nu lekker gedoucht met een Cervaza con limon, bij te komen en dit neer te tikken. Kan de oorspronkelijke letters niet meer vinden. We hebben wifi gevonden, dus jullie kunnen weer effe bijleren.
Groet, ook namens Romano en dank voor de belangstelling.
P.S voor iedereen die nieuwsgierig is vandaag 23 september zijn we in Baamonde, tot Santiago is het nog 104 kilometer. Wij verwachten daar vrijdag aan te komen.
-
21 September 2012 - 19:52
Bart:
Hoi heren,
Het klinkt alsof het nog steeds voorspoedig gaat. Qua kilometers heb ik afgelopen week gewonnen want ik ben in een week van amsterdam naar seoul naar atlanta en nu weer thuis geweest. Maar eerlijk is eerlijk ik heb business class gezeten en jullie inspanning is wel 'iets' groter.
Hoeveel kilometers is het nu nog en hoe loopt de route? Blijven jullie de kust volgen?
Veel plezier nog.
Bart -
21 September 2012 - 20:01
Piet:
He broertje. Volgens mij gaat het best goed met jullie, beetje lopen, eten,drinken enz. luizenleventje hebben jullie.
In alle ijver vergeten jullie te vermelden hoever jullie gevorderd zijn of wat de schoenen nog moeten veroveren. Voor al die meiden uit de gehele wereld is het zwaar klote dat ze 2 van die oude mannen tegen het lijf lopen die sávonds uitgeteld op bed vallen. Nou nog enkele dagen aan jullie zonde werken en dan moet de gehele familie tot in de eeuwen alle zonde vergeven zijn, dank daarvoor. Geniet nog even van jullie vrijheid, blijf gezond en tot ziens. Piet & Sophie -
21 September 2012 - 20:36
Trees:
Nou Stappers,
Had vanmorgen maar ff op de IPad van Romano gekeken, hadden jullie meter voor meter de route af kunnen lezen! Of werkt ie niet in Spanje?
Alle gekheid op een stokje, fijn dat jullie zo lekker door kunnen stappen elke dag, nog een paar dagen en dan is al het leed geleden, en kunnen jullie in Santiago na het ophalen van jullie bewijs van goed gedrag, eindelijk op jullie lauweren rusten.
Zoals het er nu naar uitziet gaan jullie de geplande datum voor de terugreis met het grootste gemak halen.
Loop ze nog een paar dagen, een fijn weekend ( ik zou mezelf maar eens lekker verwennen als ik jullie was ).
Groetjes, Trees
-
21 September 2012 - 21:05
Corn:
geweldige partner die Trees! -
21 September 2012 - 21:53
Till Kruijssen:
Toon ik geniet van je verhalen, zittend aan een glas Rioja nog steeds met een temperatuur van 25 gr., s'avonds 21.30 maar dan wel op Mallorca, vind ik het erg spannend die ontmoetingen met al die leuke vrouwkes, heb je ze ook op je feest uitgenodigd? Nog een vermelding waard, Arie heeft afgelopen week een hole in one geslagen op de 6 de samen met Fred die ochtend.
Afgezien de ellendige buikklachten-misère zijn jullie verslagen van een hoog gehalte van toch wel afzien maar vollop genieten en volledig uit de dagelijkse sleur van Lieshout. Ga zo door, jochies!
Groetjes, Till. -
21 September 2012 - 23:54
Marlies Ridderbeeks:
Hoi Toon en Romano,
Ik volg jullie op de voet, danwel achter de computer met een wijntje in de hand. Wat een belevenis voor jullie en wat een afzien. Toon als je thuiskomt krijg alleen nog maar eieren met spek want de kilo's zullen er wel van af vliegen. Volgens mij ben je nu de smalste van de familie.
De zonden zijn je allemaal vergeven dus je kunt de eerste jaren wel een potje breken.
Knap van jullie om na die intensieve wandeling iedere dag ook nog ons veel leesplezier te geven. ECHTE BIKKELS zijn jullie.
Ik wens jullie nog veel wandelplezier en de laatste kilometers komen langzaam in zicht.!!!
Groetjes, Marlies.
-
22 September 2012 - 03:57
:
Haaii vakantiegangers,
Dit verslag ziet er een stuk relaxter uit dan de vorige! En mooie foto's ook! Zo kunnen wij lezers ons ook een beetje een beeld vormen van hoe het er allemaal uit ziet. Maar waarom moesten ze in hemelsnaam allemaal op zijn kop of gedraaid?! :P
Nou geniet er nog ff van!
Groetjes,
Myrthe -
22 September 2012 - 10:06
Floris En Marijke:
Hoi Romamo en Toon.
Het klinkt ons als muziek in de oren,galicië het land van de oude stadjes en boerderijen.
Deze dagen denken we heel veel aan jullie, vooral als we langs de kust even uitrusten van een toertje langs deze mooie kust, bijna net zo mooi als bij jullie???.
We zijn samen een weekje weg. Toeren en golfen.
Aan Galicië hebben wij heel goede herinneringen, mooi die oude stadjes, maar ook veel verrassingen met klimmen en vals plat.
Geniet samen van de laatste dagen thuis is alles weer gewoon, zonder al die zonderlingen
Die jullie daar steeds tegen komen, thuis moet het weer stellen met je eigen omgeving en ons natuurlijk
Groeten.
Floris en Marijke vanuit Bretangen -
22 September 2012 - 14:15
Arie Kroon:
hoi Romano en Toon,
Leuk om jullie ervaringen weer te lezen. Ik heb niet gelezen hoe ver jullie precies zijn, maar volgens mij nadert het einde.
Door eerdere reisverhalen van jullie kwam het nog niet boven, maar als echtgenotes al gaan praten over bloemetjes buiten zetten, en ik lees over toekomstige zonden die al bij voorbaat vergeven worden, dat moet de laatste fase van de tocht toch nog verder veraangenamen...
Arie
-
23 September 2012 - 10:24
Oscar:
Hoi,
Leuk om weer de laatste belevenissen te lezen. Zo te zien nog een mooi gedeelte voor de boeg met de finish die in zicht begint te komen. Zet 'm op !
Groet
Oscar -
23 September 2012 - 14:12
Theo Roche (zwager Jos V Kemenade ):
Het gaat lekker zo te zien en te lezen.
Lijkt af en toe op een culnaire reisje via de VVV.
Veel pezier nog en ik hoor de details wel op een verjaardag van Jos of Riny. -
23 September 2012 - 20:09
Barbara Und Werner Aus Freising:
Hallo ihr beiden!
Nach dem wir schon über eine Woche zuhause sind habe ich jetzt endlich mal eure Internetseite gesucht, echt witzig! Wir haben schon überlegt wann die meisten Leute wohl Santiago erreichen und wie es wohl weiter geht.
Wir beiden Barbara und Werner aus Deutschland (netter Abend in Comillas) haben Gijon am 13.9. erreicht so wie wir wollten allerdings mit eienm kleinen "Umweg" einer spanischen Magen-Darmgrippe, wesegen wir noch 2 kurze Stücke den Zug oder Bus genommen haben. Wieder zuhasue geht es uns gut, das ERlebte, die viele Bewegung haben uns gestärkt so dass es uns gut geht im Alltag. Um das Laufen nihct gleich wieder zu verlernen haben wir heute ien Bergtour gemacht, wir brauchten dann auch nur die Halbe Zeit id eim Führer angegeeben ist.. Falls ihr dei "jungen Spanier wieder seht mit Alessandro dem Italiener oder Emil und Jack aus Pau in Frankreich oder Patrick aus FRankreich so sagt schon mal schöne Grüße. Ansonsten Buon Camino und gute Ankunft in Santiago
GRüße Barbara aus Deutschland -
23 September 2012 - 20:33
Trees:
Hallo daar jullie Stappers,
Echt geweldig, het tempo dat jullie erop na houden. Eerst de verwachting op zaterdag, nu al bijgesteld op vrijdag, jullie aankomst in Santiago! Het moet niet veel gekker worden!
Fijn dat jullie een geruime tijd van de geneugten van deze Pelgrimsstad kunnen gaan genieten, het is jullie van harte gegund, na al die inspanningen die jullie de afgelopen 4 weken geleverd hebben, wederom chapeau!
Vergeet niet naar de mis te gaan, hopelijk kunnen jullie het enorm heen en weer schommelende wierookvat in al zijn glorie aanschouwen.
Veel wandelplezier de komende dagen.
Grothes, Trees
-
23 September 2012 - 22:28
Huub:
Hallo Toon en Romano,
Het gaat nu wel erg snel begrijp ik uit het bericht van Trees. Vrijdag a.s. al naar verwachting in S de C !
Een bereprestatie waarvoor wij alle respect hebben, zeker na hetgeen jullie allemaal hebben doorstaan.
Ik heb Van Dale er nog maar eens op nageslagen : Pelgrim : " Bedevaartganger ". Bedevaart : " Tocht naar een heilige plaats ". Zo eenvoudig staat het in het woordenboek, de werkelijke tocht houdt veel meer in zoals jullie inmiddels hebben ervaren. Ik stel voor Van Dale te laten verwijzen naar jullie reisverslagen ...
Hoor wel wat jullie hiervan vinden.
Voor de komende dagen wensen wij jullie veel sterkte om de tocht te volbrengen maar bovenal veel plezier.
De belevenissen lezen we met grote belangstelling in het volgende en laatste ? reisverslag.
Hartelijke groet, Ans & Huub. -
24 September 2012 - 14:17
Conny/leo:
Hoi toon en Romano,
De laatste lootjes wegen het zwaarst maar dit gaat voor jullie vast niet op.
Er zijn al zoveel obstakels overwonnen grote bewondering!
Een hele fijne gezellige week met het einde in zicht wat zal het leven terug
in nederland nog luxer gaan aanvoelen.
We zien het laatste verslag met veel plezier tegemoet en bij deze alvast een
goede reis terug.
Groetjes,
Conny -
24 September 2012 - 14:17
Conny/leo:
Hoi toon en Romano,
De laatste lootjes wegen het zwaarst maar dit gaat voor jullie vast niet op.
Er zijn al zoveel obstakels overwonnen grote bewondering!
Een hele fijne gezellige week met het einde in zicht wat zal het leven terug
in nederland nog luxer gaan aanvoelen.
We zien het laatste verslag met veel plezier tegemoet en bij deze alvast een
goede reis terug.
Groetjes,
Conny -
24 September 2012 - 17:09
Jos En Gerry:
Je mogen je allebei al bijna peregrino noemen.De compostella kun je bij aankomst ophalen in het centrum van Santiago vlak bij de kathedraal. Men zegt dat je zonden op dat moment gezuiverd zijn en dat je dan weer rein het leven in gaat. Dit moet voor jullie toch een hele lastenverlichting geven. Gezien jullie leeftijd kun je niet al te veel zonden meer begaan. Het grote wierooksvat moet je natuurlijk zien zwaaien door de kerk. Het is een bijzonder gezicht. Jacobus moet natuurlijk ook nog geknuffeld worden om te weten waarvoor je de tocht volbracht heb. Het zijn de allerlaatste loodjes de laatste dagen. Je begint nu het gevoel te krijgen dat je de eindstreep gaat halen. De laatste honderd kilometers betekenen dan in een keer niet zoveel meer. Het lijkt wel of de heuvels nu met het grootste gemak genomen kunnen worden in verhouding tot de eerste dagen. Geniet nog van de komende dagen. Ik weet niet of bij jullie ook het gevoel gaat ontstaan dat je langzamer wilt gaat lopen om zodoende de tocht wat langer te laten duren. Zijn natuurlijk benieuwd naar jullie ervaringen in spiritueel en andere opzichten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
