Bijna in Santiago

Hallo allemaal , het was weer mijn beurt !
De tocht van Toon en mij vanuit mijn perspectief beschreven.
Veel leesplezier !
Romano

Vrijdag 21 september
Lourenza—Abadin 28,5 kilometer
Nog 167 kilometer naar Santiago

Naar de hoogvlakte !

Een waardeloze nacht gehad, werd veroorzaakt door een klein ouder mannetje dat snurkte als een idioot.
Om 1 uur s nachts heb ik mijn boeltje 
Gepakt en ben in een andere zaal gaan liggen, heerlijk stil !
Alleen toen begon er weer iemand te snurken.
Tot slot van het liedje ging mijn wekker om  kwart over zes af, een uur te vroeg !
Om zeven uur maar opgestaan en mijn yoghurt opgegeten die ik als Verantwoord dieet gekocht had.
Daarna op pad, door mijn verkeerde nterpretatie eerst 1 kilometer voor niets gelopen, daarna naast onze herberg naar boven.  :-(

De eerste 8 kilometer als aanloop naar de beklimming zijn pittig.
We komen aan in Montenado en nemen een lange pauze, bestellen 2 keer koffie en een bocadillo.
Daarna de start van de beklimming, eerst door het prachtige stadje, we worden zo afgeleid door het mooie marktplein dat we de route missen, maar dat is zo hersteld.
De klim valt reuze mee, op een asfaltweg keurig 6 à 7 graden stijging.
We hebben naa anderhalf uur zondernoemnswaardige problemen de helft van de 12 kilometer die de beklimming duurt afgelegd.
En wat belangrijker is, met fabuleuze landschappen !
Groener dan groen, lieflijker dan lieflijk en recht doend aan de eeuwenoude huizen die gebouwd zijn uit lokaal geraapte leisteen.
Na een drie kwartier zijn we op 3/4 van de route bij het kapelletje van san Vincente.
Het laatste deel van de route wordt zoals zo vaak verpest. We gaan eerst 50 meter omlaag en dan een paar honderdmeter steile paden omhoog zonder uitzicht.
We komen boven op een desolate plek, er wordt weer een nieuwe weg aangelegd ,het lijkt wel een bouwplaats, en dat als je een leuk dorpje verwacht waar je wat kunt drinken.
Als we gedacht hadden dat het klimmen nu afgelopen is ( we zitten nu tenslotte op de hoogvlakte) dan is dat verkeerd begrepen !
Mooie valleien met dalende wegen die telkens gevolgd worden door steile klimmetjes die een dertig tot veertigmeter hoogteverschil overbruggen, net genoeg om de kuitjes mooi strak te houden.
We zijn inmiddels wel ervaren bergwandelaars geworden! 
We weten perfect welk tempo en welke paslengte bij welke hellingsgraad hoort.
In principe nooit in het Oranje lopen, laat staan in het rood, altijd in het groen blijven !
Je loopt in het groen zolang je nog een normaal gesprek kunt voeren of een liedje kunt fluiten .
Als buitenstaander zou je zeggen wat lopen die gasten traag de stijging op, maar laat die gasten maar schuiven !
Na voor ons gevoel ruim dertig kilometer komen we aan in een dorpje ( dorpje is te veel eer, een verzameling huizen met een bar.( belangrijk !)
De refugio is fantastisch, hartstikke modern met alle faciliteiten.
We ontmoeten allerlei familieleden, de gitaarspelerde Fransman, de Poolse vlinder en de bij, en last but not least, Manfred onze Duitse vriend die met treinen en taxi's ons tempo goed bij kan houden.
Maar hij heeft een ongelooflijk lieve en rustige uitstraling met de nodige zelfspot.
Referend aan hemzelf vertelt hij de fabel van de egel ( mannetje en vrouwtje) en de haas.
Hij is dan duidelijk een egel, en wij de hazen.

Zaterdag 22 september
Abadin—Vilalba  18 km
Nog 158 naar Santiago
Gelopen 708 vanaf Irun

Irritante aanleg nieuwe E route

Gisteren de smerigste vermicellisoep gegeten ooit.
Daar stond tegenover dat de merluza (vis ) heerlijk was.
Een onrustige nacht gehad in de prima geoutilleerde herberg.
Dus s—nachts maar opgestaan en een krantje gelezen op de IPad .
De ochtend het gebruikelijke gerommel van vertrekkende , pakkende , etende, en nog snurkende pelegrino's.
We zitten min of meer in hetzelfde schuitje, de route van vandaag is eigenlijk 36 kilometer, net te lang, dus bijna iedereen heeft besloten de route in tweeën te hakken, ook omdat er halverwege een albergue is.
Wij kunnen het ons veroorloven omdat we ruim in onze tijd zitten omdat we de laatste dagen gemiddeld boven de dertig kilometer hebben "gedraaid"
We vertrekken om 8 uur en pakken in het dorpje een kop koffie, bijna alle " lopers" doen dat s—morgens, dus ook hier is het gezellig.
Manfred heeft zich min of meer aan ons verbonden en wil graag met ons mee lopen.
Geen probleem natuurlijk, gezellige man !
We treffen het met de dageraad, eerst prachtig rode wolken met gouden randen , daarna schitterend strijklicht op groene berglandschappen.
Het is lekker fris ( we zitten 500 meter hoger als gisteren)
De term hoog "vlakte" is wat misleidend, in het begin van de route nog stevige kleine klimmetjes; gaandeweg wordt het land wat vlakker en daardoor naar mijn idee iets saaier.
Wel mooie gallische huizen die geheel zijn gebouwd van leisteen.
Met een kenmerkend smal droogschuurtje om maïs te drogen. Zie een van  bijgaande foto's.
We zijn ondanks de prachtige landschappen over 2 dingen een beetje teleurgesteld .
Ten eerste dat we nauwelijks nog kust meer gezien hebben sinds de afslag naar Oviedo , en ten tweede dat de route regelmatig omgeleid wordt door de aanleg van de E70 of À8
Het lijkt of deze weg de route continue doorkruist.
De infrastructuur in Noord Spanje is momenteel zo goed dat je het bijna overdreven zou kunnen noemen.
We komen regelmatig tegen dat er drie wegen naast en/ of over elkaar lopen.
De meer als 40 bruggen die wij over de dalen hebben gezien kosten miljarden en hebben soms pilaren die meer als 100 meter lang zijn.
Als je er met de Spanjaarden over praat lachen ze, en ze zeggen dat ze drie keer betaald zijn.
1 keer voor de aannemer, 1 keer voor het lokale bestuur, en 1 keer voor de kosten.
Nou ja, we zullen de komende 20 jaar zien of de infrastructuur de economie in het Noorden van Spanje aan kan wakkeren.
Enfin, tijdens het lopen weer een 2 e ontbijtje ; genoten van de ongelooflijke hoeveelheden braamstruiken die er staan.
Onderweg treffen we 1 typisch Spaanse bar aan in een gehucht waar we koffie drinken.
Met typisch Spaans bedoel ik een betegelde ruimte met een bar, het eerste deel wordt gebruikt om bier, wijn en koffie te serveren.
Het tweededeel kan gebruikt worden voor sigaretten, loten, vleeswaren, chips of andere zaken die je in een gehucht wil kopen.
Als je een bocadillo (Spaans broodje) besteld hebben we meermaals meegemaakt dat de bakker met de auto langs komt om een vers brood te brengen !
Spaans brood houdt hier het midden tussen stokbrood en de vroegere "scheurmik" zoals wij die kenden.
Om ongeveer 2 uur komen we in Vilalba aan, een erg moderne auberge met opnieuw alle faciliteiten.
Na gedouchet en gewassen te hebben, besluiten we wat te gaan eten .
Mijn Spaans verbeterd niet erg, want ik krijgt steeds die smerige soep voorgeschoteld.
We horen het weerbericht, storm en regen !
Nou ja , wordt de route gemakkelijker gaat "het weer "moeilijk doen.
Manfred heeft al taxinummers opgevraagd, hij wil morgen de eerste helft van de route met de taxi gaan, ook omdat er paden in riviertjes schijnen te veranderen bij regen.
Wij kijken het eerst morgenvroeg eens aan.
We rusten wat in de auberge en gaan vervolgens op pad om voor morgen te foerageren en wat te eten.
Het dorp ligt ruim 1 kilometer weg, we doen de inkopen, eten een salade en liggen om half tien alweer op 1 oor !

Zondag 23 september
Vilalba—baamonde   20 kilometer
Nog 104 naar Santiago !

Regen en een mooie auberge

De relatieve puinhoop in de auberge was groots !
Je moet weten dat wij pelegrino's rond half tien in ons mandje vallen .
Moe en voldaan van de dag willen we dan gauw slapen en de spiertjes tot rust laten komen.
Niets van dat alles in deze auberge, alles was geautomatiseerd !
Dus het licht ging pas om elf uur uit, met als gevolg dat we met ruim dertig man op een kamer lagen te vloeken en sakkeren dat het licht aan bleef.
Toen om 23 uur eindelijk de duisternis van de technologie toe mocht slaan , veranderde het gemopper in gesnurk .

Vanmorgen bleef het echter donker !
De computer werkte niet, en niemand kon dan het licht aanmaken, dus op de tast gegeten, gepakt, gewassen en Gé.......... ,
Op weg !
Manfred sloot weer bij ons aan, hij gokte toch op beter weer, en wil die rare Hollanders niet missen.
Om acht uur door het centrum van het dorp en aan de Koffie.
Andere Duitse vrienden zijn er al en het dreigt gezellig te worden.
Als we weg willen gaan stroomt het van de regen.
Chaos breekt uit als we allemaal tegelijk onze regencapes aan gaan trekken.
Enfin op weg in de regen, weer meer heuvelachtig landschap gelukkig.
We lopen eigenlijk van riviertje naar riviertje ( meer een grote sloot) als je over de keien, of over een soort Romeinse brug het riviertje over bent gaat de weg honderden meters lang omhoog met een % van ongeveer 3 %.
Vervolgens weer honderden meters omlaag naar het volgende riviertje.
Typisch landbouwgebied, veel oude boerderijen met vee rond het erf en landbouwwerktuigen die wij als bezienswaardigheid voor ons huis zouden zetten.
Dan lopen we verkeerd, beloning; heerlijke perziken en bramen gegeten die aan de wegrand stonden.
Onze weg terug gezocht en verder.
Inmiddels 3 keer onze regencapes aan en uit gehad , en gelachen om onze zogenaamde misère die niets voorstelt.
In de enige bar op de route aangevallen op een bocadillo, omdat het zondag is zit de bar vol met dikke Spanjaarden die ontzettend gezellig samen zit.en te kanen, stokbrood in een mandje met grote blikken ansjovis en enorme stukken kaas.
Dat fietsen ze er in met karaffen vino tinto: jaloersmakend !
Verder gaat de tocht, het weer wordt slechter, het landschap blijft mooi, het wordt windkracht acht.
De cape flappert rond je oren, en het is heerlijk om in de regen te lopen !
Dan komen we er achter dat we niet à.s. Zaterdag maar à.s. Vrijdag al in Santiago aan zullen komen, geen punt, moeten we ook naar Finisterre (het einde van de wereld in de middeleeuwen, en de plaats waar de relikwieën van Jacobus aan land zijn gebracht) en een andere leuke stad die in de buurt van Santiago ligt.
De herberg in Baamonde is fantastisch, een oude brandweerkazerne met een vide boven de receptie, en een slaapzaal met 60 bedden op de eerste verdieping waarbij je als je op de zaal komt, verrast wordt door het prachtige parelende licht dat aan het einde van de zaal door de ramen valt.
Er zijn inmiddels al een aantal "familieleden" en we zingen onder begeleiding van mijn telefoon gezamenlijk " jungen komm bald wieder".
Dan douchen en naar de bar !
( twee deurtjes van de auberge, wat een luxe, kunnen we naar huis kruipen !)
Manfred ,Toon en ik houden krijgsraad.
Wat gaan we morgen doen ?
De route eindigt in Robeiro, maar daar is geen auberge, en voor de rest ook niets waar we kunnen slapen, de herberg voor Robeiro is al na 15 kilometer, maar geeft als komsequentie dat we de dag beginnen met een klim van 300 meter en vervolgens een etappe van bijna 30 kilometer moeten lopen.
Goede raad is duur !
We gaan boodschappen doen in de lokale supermarkt , die is op zondagavond  van 7 tot 8 speciaal open voor pellegrino "s ( wel bijna 2 keer zo duur )
Daarna zijn we wezen eten in een pittoresk gallisch restaurant , alles leisteen en oud hout.
Galiciesche soep, heerlijk , aardappels, witte bonen, kippenvlees, en nog een vage groente.
Hoofdschotel, gebakken sardientjes !
Om tien uur weer keurig in onze bedjes !
Wat een weelde, met een man of 10 in de 60 beschikbare bedden, niemand die snurkt !
Heerlijk geslapen.

Maandag 24 september
Baamonde—Miraz 16 km
Nog 88 kilometer naar Santiago

In "The Bush"

We staan op om zeven uur.
Uit verhalen hebben we gehoord dat Miraz, en de volgende 28 kilometer in " The Bush Bush" ligt
Niets in de buurt om te overnachten als in Miraz.
Een heleboel pelgrims gaan met de taxi om dit "godvergeten" gebied te mijden.
Wij zijn inmiddels zover dat dat juist een uitdaging wordt. We zijn benieuwd wat de dag ons zal brengen.
Samen met de inmiddels bij ons horende Hermann gaan we op pad, na eerst een kop koffie gedronken te hebben in de lokale bar.
Om 8 uur stipt stappen we monter langs de lokale snelweg donkere bossen tegemoet.
De route is mooi, maar vergezeld door wisselvallig weer.
Wolken jagen over, de wind is krachtig, en af en toe valt een bui.
We lopen over donkere bospaden, met prachtige mossoorten , geel zwarte hagedissen, en prachtige oude bomen.
Licht heuvelachtig, maar erg onbewoond.
Na een kilometer of 10 een speciaal voor pelgrims ingericht koffiehuis.
We laven ons aan dat heerlijke vocht en warmen wat bij.
We treffen ook de bende van "saarland" een drietal Duitse mannen waarmee we inmiddels bevriend zijn geraakt.
Verder op de route een boerderij waar een Spaanse beeldhouwer Mexicaanse muziek laat schallen over de omgeving en die zich gespecialiseerd heeft in aztekische beeldhouwkunst.
We hebben daar een kostelijk intermezzo, en Toon maakt een dansje met Manfred in regencape.
Rond 12 uur bereiken we het eindpunt van vandaag "Miraz", door mij al snel omgedoopt in "moeras."
Er is helemaal niets te doen, maar doorlopen wordt 28 kilometer, en te beginnen met een hoogtestijging van 200 meter !
We blijven ;de auberge is nog niet open, en ik schiet aan de lokale cognac met onze saarlandse vrienden.
Na informatie wordt het duidelijk dat je hier nergens kunt eten.
Dus we regelen dat we ingrediënten inkopen via de bar, en dat ik samen met een Saarlandse kok ( die inmiddels bekend staat dat hij uitstekend pizza's die je opwarmt, kan verbranden) eten ga koken.
Ik charter een Engelssprekende Spaanse pelgrim die de ingrediënten voor spaghetti op papier zet in het Spaans.
De auberge opent om 3 uur smiddags en wordt gerund door een Engels echtpaar uit Liverpool.
De auberge is geweldig. 
We kennen alle pelgrims die aanwezig zijn, en de faciliteiten zijn magnifiek.
Het beste wat we tot nu toe tegengekomen zijn.
Er is een prachtig 6 pits gasfornuis, basis ingrediënten zoals zout, peper, olie, knoflook, thee , koffie, handdoeken , glazen, bestek Etc.
We verheugen ons op het in eigen kring eten en doorbrengen van de avond.
Om vijf uur komt de bakker langs om brood te verkopen en in de bar kan ik alle ingrediënten kopen om spaghetti te maken.
Inclusief oregano, uien, champignons , chorizo en olijven .
Met de mogelijkheden kan ik nog een tomatensalade met uien , olijven en tonijn maken.
Het is een succes, we eten heerlijk met zes maten, en het geeft een kameraadschappelijk gevoel.
Toon dekt de tafel, wast mee af, Hardy snijdt de chorizo, de uien, de knoflook etc.
Uiteindelijk kost de maaltijd zonder de wijn 3,33 per persoon !
2 heerlijke gangen.
Daarna aan de wijn ( 2,50 per fles) 
We ontdekken een cd speler en cd's van de "Bee Gees" en Neil Diamond .
Het wordt een geweldige avond met jong en oud, en ten minste 7 nationaliteiten !
Om 21.30 naar bed, weer een geweldige dag, ondanks het slechte weer.
Morgen wordt weer slecht weer
Voorspeld maar "who cares"
Het wordt "weer" super !

Dinsdag 25 september
Mariz—Sobrado des Monces 29 km
Nog 59 km naar Santiago

Storm !!

We worden
 Wakker doordat Berthold, een van onze Duitse familieleden en vannacht slapie van Toon ( toon ligt boven natuurlijk) , het om 6 uur nodig vond om zijn telefoon de radentzky mars af te laten spelen.
De hele zaal was wakker, en "der Berthold" zat op het toilet .
We hebben er maar mee gelachen.
De Engelse gastvrouw en gastheer van de auberge hadden koffie ( nou ja koffie) en thee, brood, boter( weken niet meer gezien) en marmelade als ontbijt voorbereid.
Daar hebben we van genoten onder muziek van Bach.
Dan wachten tot het licht wordt.
Om acht uur weg.
Door een wonderlijk landschap van grote granietblokken, bloeiende paarse hei en bloeiende gele gaspeldoorn.
Doordat Het donker weer was , was er een soort van mystieke sfeer ontstaan die heel bijzonder is.
Alsof je door een soort van sprookjeslandschap liep.
We ontwaakten snel uit onze dromen door hevige regenbuien en stormachtige winden.
We klommen naar ruim 600 meter hoogte, koud, nat, slecht zicht !
Toon en ik vonden het eigenlijk wel weer geweldig, maar de andere pellegrino"s werden een beetje paniekerig van dit weer, ze wilden taxi's en manieren om hun lijden te verzachten.
Wij hebben hun uitgelegd wat wij in Nederland met watjes bedoelen,
Onderweg "de escargots" weer gepasseerd.
Dat doen we iedere dag 3 keer.
De escargot's zijn 2 Fransen die heel langzaam lopen maar nooit pauzeren; omdat wij wel regelmatig pauzeren lopen we ze de laatste dagen 3 tot à 4 keer voorbij, bonjour é tout à l'heure, is de steevaste begroeting !
Het enige probleem op deze route was dat ik behoefte had aan een teenpauze, en mijn edele voet geen droog plekje kon geven.
Er was helemaal niets aan bebouwing op deze route.
uiteindelijk kon ikhet voetje in een lege rioolbuis kunnen leggen die ergens verwaaid lag.
Op ėėn been staand , schoentje uit, voetje in de rioolbuis !
Na 20 kilometer de eerste mogelijkheid om koffie te drinken
Nou het was warm, maar de koffie smaakte naar het water waar wij onze sokken savond's in wassen.
Nog ongeveer tien kilometer te gaan.
De regen viel met bakken uit de hemel, zo erg dat wij het steeds leuker gingen vinden, ik moet wel zeggen dat onze capes uitstekend functioneerden, de kou en de wind ( storm) was een groter probleem.
Door de Saarlander en Manfred werden in de bar Taxi's gebeld, maar Toon en ik besloten lekker door te lopen.
Nou ja, lopen, het werd een combinatie van hangen tegen de wind, je hoed op je hoofd vasthouden ( zit onder de capuchon van de cape ,anders zie je niks) en stug doorstappen.
Na anderhalf uur, om drie uur smiddags kwamen we als verzopen katten aan op de plaats van bestemming.
Inmiddels hadden ons berichten bereikt dat het lokale klooster wat gastvrijheid geeft aan pellegrino"s bekend staat als een luizenburcht , wordt echt in iedere reisgids voor gewaarschuwd .
Dus we verwennen onszelf met een hotelkamer !
Heerlijk die luxe van je eigen douche, je rugzak onbeheerd te kunnen laten staan, en het comfort om zonder gestoord te worden even op je bed te kunnen liggen.
Na het opfrissen naar de lokale Bar.
Rioja 1 Euro per bokaal. !!

Maar even ingaand op een opmerking in 1 van de reacties op onze website.

Wat heeft het spiritueel of op een andere manier gebracht ?
In eerste instantie voor mij de bevestiging dat het ontbreken van dagelijks nieuws, luxe en het teruggeworpen worden op eenvoudig leven, heel verrijkend werkt.
Mensen zijn in de basis vriendelijk en goed.
Je hebt helemaal niet zoveel nodig om het ontzettend naar je zin te kunnen hebben.
Het feit dat je lijf en leden veel meer kunnen dan je denkt, en dat je lichaam zich gaandeweg aanpast aan de gevraagde inspanning ! ( onze voeten, benen zijn veranderd !)
Verder dat het moeilijk is om het plannen en organiseren los te laten en de dag te nemen zoals hij komt.
Dat leer je op zulk een tocht gaandeweg te doen en ga ik in ieder geval proberen toe te passen in de nabije toekomst.

We bezoeken natuurlijk het beroemde klooster in de plaats waar we zijn.
Het is indrukwekkend  !
Toon heeft uitgevonden dat er een Gregoriaanse mis is om 7 uur !
Gaan we heen, het geheel geeft een wat achterhaalde indruk; prachtige middeleeuwse kerk met fantastische akoestiek , maar monniken die een dienst houden in een post—modern zaaltje met licht effecten, zo jammer !
Toon en ik gaan later door het klooster en laten onze stemmen schallen door kerk en bijgebouwen !
We zouden zo een plannetje kunnen maken om klooster te restaureren en heel veel mensen een geweldige werk / muziek/ meditatie vakantie te laten beleven.
Maar ja, plannen maken, en vooral het realiseren daarvan laten we aan de volgende generatie ! ( alhoewel ) 

Woensdag 26 september
Sobrado des Monces—Azoua 22 km
Nog 37 km naar Santiago !!

De laatste loodjes 

Het einde van onze reis komt letterlijk met rasse schreden naderbij.
We staan om 7 uur uitgeslapen op, drinken een koffie in de koffiebar, en gaan op weg.
Weer heel mooi Engels aandoend landschap.
We lopen op ons gemak, het weer houdt zich redelijk.
We hebben maar een half uur onze regencapes nodig gehad.
Rond 2 uur middags lopen we Azoua binnen.
Azoua is de plaats waar 3 routes naar Santiago de la Compostella samen komen !
De route Frances, de Primitivo en de Route del Norte ( wij dus)
In het stadje is het een drukte van belang, het krioelt van pelgrims die zwaar beladen rondlopen op zoek naar overnachtingsplaatsen.
Het barst van de Auberges in Azoua, bijna allemaal commerciële , je betaalt daar ongeveer 12 Euro per persoon.
We hadden het al snel gevonden, een kleine herberg die net buiten het centrum ligt en vier personen per kamer heeft ( dus geen grote zaal)
We ontmoeten Mc Gregor, een nieuw Zee Landse uit de buurt van oakland.
Heeft een prachtig huisje aan het strand, waar je schitterende wandelingen kunt maken, en daarom heeft Toon haar e—mail adres nu.
Tony een Schot slaapt op onze kamer.
We zijn er net op tijd, want als we een uurtje binnen zijn zet Pluvius alle sluizen open !
Gelukkig zijn de weersvoorspellingen voor het komende weekend positief !
We hebben wifi, dus ik ga proberen het verslag vandaag naar jullie te sturen.
Met wat geluk staan de foto's er iets later ook op.
Het was laatste keer dat ik mijn aandeel in de verslaglegging heb genomen.
Toon verslaat het laatste stuk.
We hopen vrijdag aan te komen in Santiago en besteden het weekend aan kerkgang, aflaat ophalen !, bezoeken van Finisterre of Fin de terra en een mooie oude stad in de buurt van Santiago.
Op 2 oktober vliegen we via Barcelona naar Amsterdam.
Ik dank jullie voor jullie belangstelling, en dan vooral diegenen die de moeite hebben genomen om te reageren op onze verslagen.
Het was, en is een feest !

Mede namens mijn maat Toon, met hartelijke groet
Romano