De eerste week van 26 tot 31 augustus 2012

Na om 7.30 door Dini en Trees uitgezwaaid te zijn in Eindhoven kwamen we om 20.30 uur in irún aan. Na wat gedoe ons gereserveerde hotel gevonden dat een kleine twee kilometer van de route start lag. Na en hap en een paar glazen wijn op tijd naar bed en om 6 uur er weer uit. Doordat we eerst aan de route aan moesten haken en we wilden ontbijten werden de geplande 25 km er 28 maar we kwamen in San Sebastian aan. Was stevige bergwandeling, zeker omdat het 32 graden was, precies mijn weer, moest af en toe onder de boom afkoelen om te voorkomen dat spontaan ging fluiten. Ondanks dit en Romano' s protesterende linkervoet. Ons hotel lag zover van de route dat we een taxi hebben genomen vanaf de camino, s 'morgens terug gelopen. Energie zat na de spaghetti en Rioja van het avondeten.

De tweede dag van San Sebastian naar Zarauts was alweer zo'n bergwandeling. Was gelukkig iets minder heet, maar voor mij voldoende. We zijn met de hele handel op onze rug een enorme trap opgelopen, waar we na verschillende stops om luid hijgend op adem te komen uiteindelijk tegen een uur of vier in de refugio aankwamen. Gelukkig kregen we nog een bedje. Na een douche , een glaasje op het strand en een paar lieve woordjes voor Romano's nog steeds protesterende linkervoet, lekker gehapt voor weinig zoals het voor pelgrino' s hoort. Weer vroeg bedje in, en om 6 uur weer zakje om en hobbelen maar. Is net werken.
Woensdag naar Deba gesjouwd. We waren om 5 uur pas binnen, werkdagen van 11 uur, kom daar nog maar eens om. Was overweldigende natuur, echter ook overweldigend zwaar . We zijn soms letterlijk op handen en voeten omhoog gekropen, met die steeds zwaarder wordende zak op je rug en dan bedoel ik niet Romano. Dit doe ik in elk geval niet meer, Romano misschien wel, zonder linkervoet te gebruiken want die moet hij dan thuis laten.
Geslapen als roosjes na lekker eten aan de boulevard met Rioja, wordt eentonig, maar het kan erger.
Donderdag bleek de route afstand in ons boek niet te kloppen, was veel verder en alweer, echte bergtocht, prachtig maar heavy. We zouden tot en af ander klooster lopen maar we Zin na 26 km, in de regen afgehaakt in Markina. Leuke refugio , menu del Diá voor 10 € , drie gangen met water, brood en wijn. Wel per persoon en de wijn was geen Rioja, maar moet kunnen, die kwam na het dineren. Anders kan Romano niet slapen.
Vandaag , dag vijf om 5.30 gegaan lopen, we wilden de normale route lopen plus de 7 km die we gisteren gelaten hadden voor wat het was.
Begon meteen met een uurtje klimmen, lampen op het hoofd,stikdonker een een muisjepaadje steil omhoog. Wat je niet moet doen om je van je zonden af te komen. Na 3 uur waren we 6 km opgeschoten. Daarna ging het gelukkig beter, mooie vergezichten, acceptabele paden, maar toch veel klimmen.baskenland is gewoon een verzameling hobbels, met stijgingspercentages van 10% plus!
Maar we waren om 14.30 in refugio, naar een werkdag van 9 uur, redelijk fit en droog. Was gezellig tippel , veel gelachen met onze camino amigo's, begint steeds meer op een gezellig familieuitstapje te lijken. Behalve als we klimmen natuurlijk dan houdt zelfs de grootse Mien Klep zijn mond!
Nu hebben we de kans om effe verslag te maken, ze hebben wifi en het werkt!
We melden ons weer als het kan. Hebben het naar onze zin en missen jullie natuurlijk allemaal enorm, maar ja, die zonden hé! We van nu kijken of het met de foto's s wil lukken, ik garandeer niks, verbindingen zijn minder dan wij in ons kikkerlanden gewend zijn. Tot horens, Toon. Enne ook van Romano met het vervelende linkervoetje natuurlijk. Maar hij blijft met zijn teen aan de praat, elk uur gaat de schoen uit, teen knuffelen, hij praat er soms zelfs tegen en dat hobbelt hij weer. Flinke jongen hoor die ouwe.!